İyi ki varsın Eren!!!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

“Eren” filmine gittim geçenlerde. Salonda bir kaç öğretmen ve 30 civarında öğrenci. Şaşırdım daha çok ilgi bekliyordum filme. Film başlamadan öğretmen uyardı tüm sınıfını bu sefer  sessiz izleyeceğiz diye ancak bu uyarıya gerek olmadığını aslında filmi izlerken anladık. Salondan çıt çıkmıyordu. Eren ve ailesinin zorlu Karadeniz şartlarındaki yaşam mücadelesi, yokluk içerisindeki aile bağlarını ve o kalem olayı… Yutkunarak izledik. Çıt çıkmadı. Ara olunca kimse birbirinin yüzüne bakamıyordu. Gözler kızarmış, dolmuş… Her şey o kadar güzel ve ince anlatılmıştı ki.  Salondaki tüm öğrenciler eminim ki o gece Eren’e özendi. Fırat komutan olma hayalleri kurdu.

Ortaokul öğrencileri ile bu filme gittiği  için eleştirildiğini söyledi bir öğretmen arkadaş. Popüler olan yargılamak, eleştirmek ne de olsa fizkir özgürlüğü vsr değil mi…  Şimdi sormak istiyorum. Eren 15 yaşında şehit edildi. Bir öğretmen 12 yaşındaki öğrencileri ile 15 yaşında şehit edilen Eren’in filmini izlemeye neden gitmesin?  Lafa gelince herkes “İyi ki varsın Eren!” paylaşımları ile milliyetçilik kasarken neden öğrencilerine, evlatlarına “Eren”i anlatmasın, izletmesin… Ben buna tatlı su milliyetçiliği diyorum. Herkesin paylaştığı, konuştuğu anda milliyetçilik yapalım, konuşalım, paylaşalım ama iş elini talın altına koyma, milli ruhu yaşama, yaşatma, aktarmaya geldiğinde kuyruğumuzu kıstırıp oturalım. Bu tatlı su halleriniz sayesinde benliksiz, kimliksiz bir gençlik yetişmekte. Öğrencileri, evlatları ile bu ruhu yaşatmak amacıyla Eren filmini izletenleri ayakta alkışlıyorum. Ben unutturmayacağım diyip bunun için de bir şey yapanlardanım. Unutulan her acı tekrar yaşanmaya mahkumdur. Bunu unutmadığımız zaman yaşanılanları doğrusuyla büyğk küçük demeden doğrusuyla milli kimlik gibi akıllara kazıfığımız zaman bu acılar tekrar yaşanmayacaktır. Düşünsenize her gencimiz “Eren” yürekliliğinde, “Ferhat” çalışkanlığında…. Terör kalır mı hiç?

İzlenmesi temennisiyle…